یه بار دیگه ندای دل هاتون و نیاز دارم

دوباره نوشتمش، از اول اول، با تاریخ و جزئیات مکالمات. استادم گفتند که بنویس من امضا می کنم و اضافه کردند که نمیدونند تقصیر با چه کسیه? گفتم من دنبال مقصر کردن خانم نون نیستم. خدا وکیلی خیلی کمک کرد و اون روزی که دربه در و آشفته رفتم دانشکده و گفتم که دیگه این جا هم نمی نویسم از حال و روز جسمیم، اونجا نشست و به حرفهام گوش داد و هر بار مهربون من و دل داری داد. حرفهایی که به مامانم نزده بودم و بهش گفتم و گفت که نگران نباشم و باید محکم تر از این حرفها باشم. گفت که اگر لازم شد خودش هم با استاد صحبت می کنه. خواستم که شرح بیماریم پیش خودمون بمونه و قبول کرد و با محبت تمام پیگیر کارم بود. در اصل به جای خانم "ب" که مرخصی زایمان رفته اومده و الان هم منشی دفتر مدیر گروه هستند ایشون و هم کارشناس گروه. هر بار استادم من و دیدن گفتند که فلانی پیگیر باش، با خودش حل میشه حل میشه خانم "نون" و کادر اداری کارت حل نمیشه ها، خودت پیگیر باش. چند بار به خاطر تاکید استاد از خانم نون پرسیدم که من باید چه کاری بکنم و گر نیازه بگه تا خودم برم پیگیر بشم. خواستم شماره تماس یا اسم کسی که نیازه بهش مراجعه بشه رو بهم بگه. ولی گفتن نه. سیستمی خودش حل میشه. حالا این برام داستان شده و آموزش کل میگه چرا زودتر اقدام نکردی واسه گرفتن درس و میره ترم دو این سال و باید دو و خرده ای شیرین بدم دانشگاه. :| یعنی یک سال بدو بدو کردم برای فروش محصولات فروشگاه م تا شندر قاز دستم و بگیره. حالا ...
الان همه توی دانشکده متوجه اند تقصیر با چه کسیه و قضیه چی بوده، ولی هیچ کس حاضر نیست بگه اظهارات دانشجو درسته و تایید کنه نامه ای که نوشتم رو. دوباره آموزش کل نامه رو برگشت زده و گفته چرا در مورد متن اظهارات دانشجو تایید یا عدم تایید حرفهاش چیزی نمیگین?
واقعا فشار عصبی زیادی داره این کارهای لعنتی. اصلا جسم و روحم کشش نداره دیگه مثل گذشته. لعنتی نمیدونم کل انرژی هامو کجا جا گذاشتم.
یک عالمه عذاب وجدان داشتم برای نوشتن نامه و این که بگم خانم "نون" راهنمایی درست نکرد ولی خب چی کار می کردم?
قرار شد اگر فردا دوباره به همین منوال بگذره، نامه ببرم به مراجع بالاتر و شکایت کنم.

اگر دوست داشتید واسم دعا کنید. گره رو گره شده همه چی.
ممنونم

و الی الله ترجع الامور ...