از یال و کوپالت خجالت بکش آقا ...*

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم 

همان زمان که یادم دادند انگشت سبابه ام را چه طور خاصی بپیچانم توی لبه ی چادرم تا رویم را بگیرم، لابه لای حرف هایشان به گوشم فرو کردند که حیایت سوای حجاب در آوای کلامت هم بایستی طنین انداز شود. حواست را جمع کن با ناز و ادا مقابل نامحرم سخن نرانی که خداوند را خوش نمی آید .. آمدم بگویم " تا همین امروز، این ماهی قرمز حافظه ام کم رنگ یا پر رنگ یادش نمی آید به گوش پسری خوانده باشند که حواست را جمع حرف زدن با ناموس مردم کن و با عشوه حرف نزن " که یادم آمد نه من پسرم که بخواهم قضاوتی بکنم از گفتن این نصیحت یا حتّی نگفتنش نه دور و برم چنین پسری بوده که بخواهم ببینم کسی به او می گوید یا نه ؟!!!!!! پس ادای آدم های مطلع را در نمی آورم فقط به گفتن حرف خودم و تجربه هایی که شنیدم بسنده می کنم.

لطفاً آقایان وقت سخن وری در حین جلسات خواستگاری ادای عاشق های دل خسته را در نیاورید و مردانه حرف بزنید. جای خرج احساسات را گم نکنید. البته هستند معدودی که از روی زرنگی که به گمان خودشان توی خون شان قُل می زند این طور نامحترمانه رفتار می کنند. که عاقبت آن هایی که فی قلوبهم مرضٌ با خود خداست ..

وَ الی اللهِ تُرجَعُ الاُمور ...

* با تصرف در شعر :  از یال و کوپالم خجالت می‌کشم اما/ بازیچه‌ی آهو شدن را دوست می‌دارم!/ مهدی فرجی